De memoires van Casanova

De memoires van Casanova, met andere woorden de vertaling van Histiore de ma Vie (Franstalig). Casanova dankt zijn bekendheid vooral aan zijn zeer gedetailleerde memories.

Mits met de nodige academische omzichtigheid, kunnen deze als 18e-eeuws tijdsdocument beschouwd worden. En vermoedelijk zijn er pagina’s uit de memoires van Casanova nog nooit gepubliceerd noch gelezen.

Door de memoires van Casanova zijn er talloze films en boeken verschenen zodat de naam en personage ‘Casanova’ nog steeds niet in de vergetelheid is gekomen.

Het ontstaan van Casanova’s memoires

Op oudere leeftijd heeft Casanova zijn gedenkschriften geschreven om zich te troosten met zijn levensherinneringen. De memoires bestaan uit 12 delen en beslaan in totaal uit ongeveer 6000 pagina’s.

Waarschijnlijk verzwijgt Casanova bezoeken en verzint hij het een en ander, om zo te voorkomen dat hij ooit beschuldigd zou worden voor bedrog, fraude of zelfs spionage.

In 1972 worden Casanova’s memoires plotseling afgebroken in de Italiaanse stad Triëst. Het is onduidelijk of er ooit een restant heeft bestaan of verloren is gegaan.

Waarom Casanova memoires nog steeds bestaan

Vermoedelijk heeft Casanova’s neef (Carlo Angeiolini) de memoires gekregen in het stervensjaar van Casanova. Later heeft hij de memoires verkocht aan uitgever Brockhaus.

De Duitse uitgeverij Brockhaus werd in het jaar 1805 in Amsterdam gesticht door de Vestfalen afkomstige Friedrich Arnold Brockhaus. Zes jaar later werd deze uitgeverij verhuisd naar Altenburg (Duitse Saksen) en nog een keer in 1818 naar boekhandelsstad Leipzig.

Casanova memoires verschijnen in het openbaar

Toen de memoires van Casanova pas in het jaar 1830, meer dan dertig jaar na zijn dood, gepubliceerd werden, veroorzaakten deze een sensatie. Ondanks dat deze geschriften waren gecensureerd.

In 1962 verscheen opnieuw Casanova’s werk, nu ongecensureerd. Toen der tijd werd zijn werk als pornografisch gezien, al spelen de erotische passages een ondergeschikte rol.